Is zwemmen met dolfijnen je droom..?

Omdat ik natuurlijk niet wil dat jullie uit jaloezie mijn blogs niet meer lezen, zal ik beginnen met de dingen die de afgelopen dagen mis zijn gegaan. Leedvermaak is namelijk ook vermaak, dat weet ik, en ik gun jullie ook een gemeen momentje.
Ik ben nu officieel gebrandmerkt, en draag hetzelfde kenmerk als zowat alle vrouwen hier op Bali: een litteken van het verbranden aan de knalpot van de scooter prijkt sinds kort fier op mijn rechteronderbeen. Ook mijn linkerbeen draagt een interessant merkteken. Ben namelijk gisteren, hou je vast, gebeten door een dolfijn. Verder heb ik een tijdje vastgezeten in de wc van de Dunkin Donuts, doordat de wcdeur wel op slot kon, maar het slot zo verroest was dat hij niet meer open kon. Nou, dan duurt een kwartier lang. Mijn blijdschap over dat ik sinds lange tijd weer op een wc kon ZITTEN was als sneeuw voor de zon verdwenen toen ik als een soort Inspector Gadget op zoek moest naar een manier om die deur open te krijgen. Kloppen hielp niet, want de wc was op de 1e verdieping, en oom Piet en ik waren de enige klanten. Na wat geduw, het breken van twee nagels en de ingeving zeep op het slot te smeren was het uiteindeljk een rondslingerende tandenstoker (ieks!) waarmee ik het slot open heb gepeuterd. Oom Piet was zich van geen kwaad bewust en dacht dat ik diarree had haha.

Ik blijf me verbazen hier. Alles is zo anders, maar zo mooi en vaak ook inventief. Neem nou de scooters hier. Iedereen heeft er een, maar de verkeersregels zijn me tot op de dag van vandaag onduidelijk. Inhalen kan van beiden kanten, en auto's, motors, scooters en een enkele verdwaalde fietser slingeren alle kanten op. Aan rijbanen doen ze duidelijk niet. Hele gezinnen worden op de scooter vervoerd: vader, moeder en twee kinderen is hier eerder regel dan uitzondering. Ander leuke ladingen vond ik: een bamboestok van 4 meter lang (op de schouder gedragen) een compleet dressoir incl lades, een grote tv tussen een man en een vrouw in (nee geen platte nee) en de klapper: twee grote langoorgeiten met vastgebonden poten. Op de scooter he!! Gelukkig vonden de locals dat laatste ook best vreemd aan de reacties te zien.

Jeetje ik heb zoveel gedaan, waar moet ik beginnen? Ik ben naar een vlindertuin geweest met enorme vlinders die mar 5 dagen leven. Je mocht ze aaien en vasthouden, zo leuk. Heb ook een wandelende tak op mn hand gehad. Die zijn echt bizar. Wederom zal ik zo proberen hier wat foto's te uploaden maar dat is tot nu toe telkens jammerlijk mislukt. Ben naar traditioneel Balinese dansen gaan kijken, waar ik als drama docent natuurlijk dolgelukkig van werd. Als ik thuis kom ga ik me daar eens wat beter in verdiepen. Mijn moeder had me verteld dat Tanahlot, een tempel in de zee, heel mooi was. Afhankelijk van of het eb of vloed is kun je de tempel bezoeken. Wij waren er toen het vloed was, maar het was ook mooi om te zien hoe de woeste golven er tegenaan beukten (Tjaco en Bart, jullie willen hier surfen!!).

Maandag zijn oom Piet en ik naar het noorden van Bali vertrokken, wat dik drie uur rijden was. Met een tussenstop hier en daar (lees: heelijk buiten eten met uitzicht op groener dan groene rijstvelden) kwamen we aan in Lovina Beach, wat een stuk minder toeristisch is dan Sanur, waar ik verblijf. Hoogtepunt van de rit was de enorme berg Catur die we over moesten: 2096 meter volgens mijn reisgids. Hij lag half in de wolken, en het was zoooo koud daar. Uitzichten beschrijven is in mijn optiek onmogelijk, maar je kan je er vast iets bij voorstellen. In Lovina vonden we een relaxte home stay voor 5 euro per nacht, incl douchekop (woehoe) ventilator (woehoe) en wc (woehoe). Na wat te hebben rondgewandeld en de zonsondergang te hebben bekeken zijn we gaan eten in een uitgestorven restaurant, om vroeg te gaan slapen. We waren namelijk naar dit specifieke plaatsje gegaan met een missie...dolfijnen (thnx voor de tip Orlando). Om 6 uur 's ochtends stapten we dus in een bootje, en niet veel later was het meteen raak. In de 1,5 uur dat we op het water waren hebben we dolfijnen zien zwemmen, springen en ronddraaien, net als in de film hihi. Echt te gek...en erg mooi zo bij zonsopgang. Omdat ik bang was dat we misschien niets zouden zien had ik me ingedekt door te reserveren bij een hotel waar je met dolfijnen kon zwemmen. Dit was letterlijk 10x zo duur als het bootje, en duurde een klein kwartier, met heel veel mensen tegelijk. To be honest: ik vond het niet leuk. Maar goed, mijn interactie met deze 'vriendelijke' dieren was dan ook niet bepaald goed haha. Op de foto's kijk ik doodsbenauwd. Dat komt, doordat ik na 3 min al in mijn voet werd gebeten terwijl ik aan het zwemmen was. Toen de begeleider zei dat ik mocht gaan staan (je moest eerst een aantal rondjes zwemmen; ik was kapot haha) duwde die dolfijn me in mijn maag tegen de muur. Die guitige snuit is best hard kan ik vertellen. En als hoogtepunt beet ie dus in mn knie. Weet niet of het per ongeluk was of expres, maar deed stiekem best pijn. Zag er ook erger uit dan het was, doordat het bloed natuurlijk met water werd vermengd. Uiteindelijk bleek het hele sneetje nog geen 5 cm, maar doordat het op mn knie zit gaat t de hele tijd weer open. Wat een drama he...Arme ik...Voor mij dus geen 'tamme' dolfijnen meer. Vond het trouwens ook zielig hoor, die beestjes in zo'n zwembad met allemaal gillende kinderen erbij, en dat je met al die kinderen even leuk moet doen, de hele dag door. Misschien was het voorbestemd, en is het mijn roeping bij Greenpeace te gaan en te demonstreren tegen dolfijnenvangst ofzo.

Op de terugweg heb ik een berg souvenirs gekocht bij een schitterende brute waterval. Oom Piet heeft erbij gezwommen, maar ik vond de spetters die er vanaf kwamen avontuurlijk genoeg. Vandaag heb ik een relax dagje: ontbijten aan het strand, beetje krabben kijken, een hotstone massage (ik kon het niet laten terug te gaan naar die salon) lekker rendang eten vanavond en dan morgen om 5 uur sochtends het vliegtuig in naar Yoghakarta.

Gisteren dacht ik er voor het eerst aan, dat het einde in zicht is, en ik best zin heb om aan de slag te gaan als docent drama...heb ik toch 5 jaar voor gestudeerd he. En, oke dan, sommige mensen begin ik ook wel te missen ja...

Maar eerst nog even keihard genieten!!

Kus, Ronia.

PS Mooi moment: een wat oudere vrouw in de bush bush van Ambon met een baby op haar arm, met op haar tshirt in grote letters: Will fuck for coke.