Lekker...in many, many ways

Natuurlijk is het lekker, als je voor je werk een mooie, leerzame reis mag maken naar een jeugdtheaterfestival in Denemarken en Zweden. Dat het weer dan lekker is, en de veelvuldig aanwezige chocoladetaarten ook, verhogen de feestvreugde des te meer. Maar als dan ook nog eens blijkt dat het overgrote deel van de mannen in Kopenhagen rechtstreeks af lijkt te stammen van Kurt Cobain, die ik nogal, euh, lekker vind, dan mag je je toch wel een gelukkig mens prijzen!

In Kopenhagen en Malmo vindt het 17e internationale jeugdtheaterfestival plaats, genaamd Assitej. Meer dan 1000 theatermakers, acteurs en producers uit 80 verschillende landen, verspreidt over 6 van de 7 continenten (de host grapte gisteren dat ze nog geen theatermakende pinguins hadden gevonden) 10 dagen lang in twee steden om samen te genieten van en discussieren over het jeugdtheater vanuit de hele wereld. Best inspirerend dacht ik zo! Er zijn workshops, lezingen, debatten, voorstellingen en nog veel meer, en ik onderga het met een grote glimlach op mijn gezicht.

Ik heb de afgelopen twee nachten gelogeerd bij Marie, een geboren en getogen Kopenhaagse die ik (net als Aureliusz en Vladislav) in Egypte heb ontmoet. We hadden elkaar dik twee jaar niet gezien of gesproken, maar het was meteen weer fijn haar te zien. Ik kreeg gelijk een eigen sleutel...heerlijk, dat grenzeloze vertrouwen dat mensen op reis vaak in elkaar (kunnen) hebben. Ik slaap op een dun matrasje naast haar douchekabine, wat 's ochtends veel tijd bespaart haha. Ze woont in een leuke wijk met mensen van vele afkomsten, leuke 2e hands winkeltjes en een ENORME knalgele muurschilder genaamd 'Women with 24 problems' (een foto daarvan zal ik binnenkort op Facebook zetten). Net nadat ik aan was gekomen nam ze me mee naar een groot park, waar ze met 6 anderen uren lang improviseerde op jambe's, trommels en blikjes, met schudeieren, en tot fluit omgebouwde tentstokken. Bij aankomst werden er meteen allerlei instrumenten mijn kant op gegooid, maar ik keek eerst de kat uit de boom voordat ik me in het muziekgedruis stortte met mijn niet zo muzikaliteit. Maar ik had allang door dat dit mensen waren die daar niets om gaven, hoewel zij zelf goed waren; ze waren boven de 40, met dreadlocks, veel laagjes kleding en gekke brillen en petjes, en ze plastten allemaal in de bosjes, heerlijk! Pas toen het echt donker was en koud begon te worden druppelden ze een voor een weg. En hoewel geen enkele zich had voorgesteld, kreeg ik dikke knuffels bij het afscheid.

De conferentie in Malmo gisteren was interessant maar niet altijd even goed te volgen. De eerste spreker, een Deense, voerde ons makkelijk mee dmv een powerpoint en grappige anekdotes. De tweede dame, van de universiteit van Ankara, was niet zo goed te volgen voor mij. De derde man kwam uit Kansas, Amerika, en sprak zo snel en academisch dat ik maar een boek ben gaan lezen haha. Na de overdadige lunch met zalm, salades, aardappelen en stevig brood ben ik Malmo gaan verkennen. Ik heb uren gelopen door parken, langs begraafplaatsen, door kastelen en...natuurlijk ook langs vieze autowegen. Toen ik een choco taartje at in de achtertuin van een kasteel raakte ik in gesprek met een beeldschone donkere vrouw en haar jonge tweeling Sahara en Benjamin. Het werd een intens gesprek over het leven, kinderen krijgen en werken. Vol interesse luisterde ze naar mijn verhalen over de toneelschool en Theater Artemis, en vertelde ze dat ze bij de sociale dienst werkte en daardoor niet altijd even geliefd was bij mensen die ze probeerde te helpen. Ik vond het bijzonder om te zien, zo'n prachtig mooie vrouw met twee ondeugende kinderen, mijmerend over een ander leven dan het hare. Toen we afscheid namen keek ze me aan en zei, geroerd: 'I envy you, and your life.'

Omdat mijn lunchbroodje 10 euro bleek te hebben gekocht besloot ik voor het avondeten naar de Subway te gaan. Daarna was het Opening Gala in de Opera van Malmo. Oeps, gala...daar ging ik met mijn gescheurde spijkerbroek en Nike gympen. Marie, een theaterdocent uit Australie die in Londen woont, had ik smiddags al ontmoet. Ze stelde haar vriendin Sharon aan me voor, en gedrieen genoten we van de opening vol klassieke muziek, stand up comedy, opera, dans, speeches, film en natuurlijk theater. Na afloop was er een bord vol Zweedse lekkernijen, want, zo stelde de grappige host, Shakespeare wist het eeuwen geleden al: 'There is something rotten in the state of Denmark' (dit is een theatergrapje, dus als je het niet snapt...hihi)

Vanavond komt mijn baas (wat klinkt dat streng) Maurice aan en verhuis ik naar een hotelkamer. Eerst nog naar twee voorstellingen, een Argentijnse en een Franse. Marie en Sharon hebben me mee uit gevraagd in een of andere hippe wijk. Het was echt heel leuk met hen gisteren, dus wie weet...lekker dansen, lekker feesten...hmmm, lekker!

Lieve groetjes, Ronia.