Schotland: groen, grijs en veel vet

Sinds dinsdag zijn Michiel en ik in Moffat, een idyllisch dorpje in Schotland. Hoe dat zo komt blijft een mooi verhaal, vooral als je het in het engels uit moet leggen aan dronken locals, zoals gisteravond. Gelukkig is dat nu niet aan de orde: twee jaar terug ging ik voor theaterlessen naar Egypte, waar ik Vladislav uit Bulgarije ontmoette. Via Facebook (driewerf hoera) hielden we contact. Hij werkt nu voor een jaar als au pair in Moffat met zijn vriend Ivo, en aldus verblijven Michiel en ik nu in een landhuis met 12 kamers.

Moffat zelf is klein maar fijn. Het is bekend om zijn schapenwol en een oude, indrukwekkend gevarieerde toffee-winkel. Moffat staat vermeld in het Guiness Book of Records met het smalste hotel ter wereld, het Star Hotel. Daarmee is alles wel zo'n beetje gezegd :)

Na onze aankomst in Edinburgh op dinsdag doken we met rammelende magen een pub in en bestelden een volledig Schots ontbijt en fish&chips. Het vet droop eraf! Eigenlijk van al het eten hier hihi. Uit eten gaan is relatief goedkoop, maar van groenten hebben ze niet gehoord. Omdat ik nogal gehecht ben aan gezond eten bestelde ik op woensdag een salade: 3 blaadjes sla, 2 cherry tomaten, wat plakjes ham en friet. De dag erna nam ik chili con carne, maar dat hadden ze beter als carne con weinig chili kunnen noemen: een enorme berg gehakt met her en der een verdwaalde boon. Ik voel me met de dag dikker worden, en dat is ook wat er met veel Schotten is gebeurd: over het algmeneen zijn ze nogal 'fluffy' zoals ze dat hier zo mooi zeggen.

Glasgow vond ik een relaxte, hippe stad, maar van oversteken schoot ik in de stress. Dat hele stuur rechts en omgekeerd rijden verhaal vind ik zo verwarrend! Gelukkig waren er ook rustige parken en waren de musea gratis. Het Kelvingrove art gallery and museum vond ik echt geweldig! Het gebouw op zich was zowel van binnen als van buiten erg indrukwekkend, hoewel de architect daar klaarblijkelijk anders over dacht. Toen hij er tijdens de bouw achter kwam dat hij de entree aan de verkeerde kant had geplaatst, sprong hij van het gebouw te pletter. Oeps! De collectie was heel gevarieerd en stond prachtig in de grote, open ruimtes. Opgezette dieren, landschapsschilderijen, inheemse kunst, dinosaurusskeletten en een bijzonder werk van Dali, Christ of Saint John of the Cross, dat zo'n aparte sfeer opriep dat het een eigen kamer had gekregen. Het museum voor moderne kunst waren we zo door, aangezien er net van expositie werd gewisseld. Na een 3 gangen lunch voor amper 5 euro bezochten we de kathedraal van Glasgow: een sobere, niet al te bijzondere kerk. Maar toen ik over de muur er omheen keek zag ik een grote heuvel vol enorme graven en grafmonumenten: de necropolis. We hebben er uren rond gedwaald en prachtige foto's gemaakt. Ik was helemaal in mijn nopjes!

Gisteravond hebben we doorgebracht in de ondergrondse pub in Moffat waar dichter Robert Burns vaak kwam. Er was live muziek: 6 locals, karakterisieke oude Schotse mannetjes, allemaal op gitaar en volop zingend. Het bier (en in mijn geval de cider) vloeide rijkelijk, en een dronken man genaamd Sandy praatte de oren van ons hoofd, over wiet en Amsterdam en 100% zijn en zijn 4 kinderen en en en...Hij had een mooi advies voor Michiel: 'you sh'd marry er!' Dat dan weer wel...

Ivo maakt sushi in de keuken achter mij, het ruikt heerlijk. Maar eerst gaan we zometeen nog een ritje maken in het rijtuig van de dochter van de eigenaresse van dit enorme huis, Julie, getrokken door haar paarden. Zij heeft ons vanochtend ook in de regen naar een waterval van 60 meter hoog gebracht, Grey Mares Tail: een indrukwekkend gezicht waar we door de regen helaas niet al te lang bij hebben kunnen stilstaan. Want het vooroordeel blijkt te kloppen, Schotland is grijs, en de regen veelvuldig aanwezig, maar de bergen zijn machtig mooi en overal is het groen. Vladi speelde met wat wilde lammetjes, maar ze waren hem telkens te snel af.

Waar ik ook nog heel blij van werd, zij de tweedehands winkels hier. Ze worden namelijk gerund door vrijwilligers, en de opbrengst gaat naar het goede doel dat boven de deur staat. Zo ben ik vandaag zo goed geweest om 3 jurkjes te kopen voor Oxfam Novib...de perfecte smoes om kleren te blijven kopen terwijl je kast al uitpuilt! Heerlijk!

Morgen gaan we nog een dag naar Edinburgh, en zaterdagochtend vliegen we onmenselijk vroeg terug. Benieuwd wat er nog komen gaat...maar nu eerst mijn paraplu pakken voor in het paardenrijtuig :)

Lieve groetjes, Ronia.