Oei Rome...concurrentie...PRAAG!

Voordat u dit reisverslag mag lezen, dient u de volgende vraag te beantwoorden:

'Wat hebben Franz Kafka, Alfons Mucha en Vaclav Havel met elkaar gemeen?'

A) Het zijn kunstenaars
B) Ze komen uit Praag
C) Hun werk is de moeite waard om te
leren kennen

Het antwoord vindt u onderaan de pagina. Dank u voor uw medewerking!

*************

Vorige week maandag, kwart over 7 in de ochtend. Mama en ik turen uit het raam van haar geparkeerde Peugeotje. In de grijze massa van regen en wind trachten we een OAD bus te onderscheiden. Zodra deze arriveert rennen we met een inklapparapluutje en veel te veel bagage voor 5 dagen naar de bus. We stappen in -zeiknat natuurlijk- en, oei...grijs. Overal grijs. Oud ook. Maar ons humeur is onverwoestbaar: wij gaan voor het eerst samen op 'vakantie'. Bovendien, hoe vaak gebeurt het dat je ergens komt waar je de gemiddelde leeftijd in een klap 25 jaar kan laten kelderen..? Hopelijk was het dan ook uit jaloezie dat een vrouw op de tweede dag vertelde dat ze dacht dat wij een lesbisch stel waren...Zusjes, nichtjes en vriendinnen hadden we overigens ook al gehoord. Geen moeder en dochter, daar zag mama er veel te jong voor uit :D

Over de busreis, zowel heen als terug, wil ik het eigenlijk niet meer hebben. 17 uur is namelijk best een tegenvaller als je moeder 10 uur had begrepen. Ook de muziek, varierend van romantische panfluit covers tot Duitse schlagers, was niet om over naar huis te schrijven. Toen ik dat toch deed antwoordde Michiel dat ik er maar van moest genieten, omdat dat bij ons thuis niet gedraaid zou gaan worden.

Praag zelf dan: wat een heerlijke stad! 1,5 miljoen inwoners, maar toch overzichtelijk en pittoresk, met op elke hoek een adembenemend gebouw of een mooie anekdote. De Duitsers vonden Praag ten tijde van de oorlog al zo mooi, dat ze hadden besloten er een grote Duitse stad van te maken. Daarom is er in de oorlog niets beschadigd en staat alles nog fier rechtop. De pracht en praal van gebouwen beschrijven vind ik een onnuttige bezigheid, daarvoor moet je mijn foto's op Facebook binnenkort maar bekijken ;)

Het astronomisch uurwerk, dat in de oude binnenstad te vinden is, is een verhaal op zich. Op deze klok, gemaakt in de 15e eeuw, valt zon beetje alles af te lezen: tijd, jaargetijde, sterrentijd, plaats van de zon in de dierenriem, de tijd tot aan de zonsondergang enz. Onze gids vertelde dat bij de man die dit briljante uurwerk had gemaakt de ogen waren uitgestoken, zodat hij voor niemand anders nog zon exemplaar zou kunnen vervaardigen. Lekker dan! Dat is nog eens stank voor dank... Toen de maker zijn einde voelde naderen is hij naar de klok terug gegaan en heeft hem compleet vernield. Het zou de stad Praag 80 jaar hebben geduurd voor ze iemand hadden gevonden die de klok repareren kon. Al die tijd stond de klok stil...(de zoete smaak van wraak)

Het Joodse Kerkhof vond ik ook heel bijzonder. De grafstenen stonden schots en scheef en heel dicht op elkaar. Door ruimtegebrek waren de joden namelijk genoodzaakt het kerkhof de hoogte in te bouwen, en telkens als er een lichaam op kwam te liggen verhuisde de steen van de vorige dode mee omhoog. Op sommige plekken lagen de doden wel 12 verdiepingen hoog! De grafstenen waren helemaal volgeschreven met het levensverhaal van de overledene, zodat je een goed beeld kreeg van wie daar onder die steen lag. Een mooi gebruik vind ik.

Toen we voor de vijfde keer langs het Praagse Sexmuseum liepen móest ik wel naar binnen. Mama wou niet mee, die ging lekker shoppen. Ik kon voor de helft naar binnen met mijn studentenpas (jaja, een boef ben ik!) en heb me kostelijk vermaakt! Hoogtepunten waren een pornofilm uit 1920, een vrij nieuw eivormig apparaatje dat de vrouw in kan brengen en zodra er dan iemand ongewenst binnen dringt schiet daar een ijzeren pin uit/in (tis maar hoe je het bekijken wil hihi) en een apparaat uit het begin van deze eeuw dat ouders om de penis van hun zoon konden doen. Als het lampje in hun kamer rood werd had de zoon een erectie en moesten ze er dus snel op af...! Je snapt, ik heb me rot gelachen (en velen met mij).

Het eten was goedkoop en lekker (ik soep, mama carpacchio, as always), de mensen behulpzaam. Mama had bijvoorbeeld binnen no time een leuke Italiaan aan de haak geslagen die haar hielp om ketchup bij haar frietjes te doen, aangezien ze zelf niets uit die fles kreeg...(of zou dat een slinkse truc zijn geweest van die moeder van mij?) We hadden erg lekker weer, zo rond de 25 graden, terwijl we kilometers liepen olv onze buschauffeur die zichzelf tot gids had omgedoopt. De uitzichten, verhalen, gebouwen... De vele goede verhalen die ik had gehoord over Praag waren niet overdreven! Het kersje op mama's taart was het ontdekken van een kostuum en gitaar van haar held Prince in het Hard Rock Cafe, het mijne alles van Mucha...wat een held!

Last but nog least, de vrome man die zich meer en meer ging irriteren aan het geroezemoes van toeristen in zijn (overigens schitterende) kerk. Ik zag het gebeuren. Hij werd eerst rood, deed wild met zijn ogen, begon in zichzelf te vloeken en stormde uiteindelijk met een stok het altaar op en bokte kei- en keihard op het altaar. Zou God dat liever hebben dan wat gefluister her en der..?

Lieve groetjes, Ronia.

PS
Antwoord op de startvraag:
Kafka, Mucha en Havel zijn Praagse kunstenaars wier werk de moeite is om te leren kennen...googlen dus!